اجرای دو پروژه بزرگ برای انتقال بحران به جای دیگر!
تاریخ انتشار: ۲۸ فروردین ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۵۵۴۳۱۶
هرچه بحران آب در کشور بیشتر خودنمایی می‌کند و در مناطقی به وضعیت بحرانی نزدیک می‌شود، مراجعه به تصمیمات و راه حل‌های مشکل ساز بیشتر می‌شود؛ اتفاقاتی که ماجرای ذیل یک نمونه قابل تامل از آنها محسوب می‌شود.
به گزارش «تابناک»، سال ۱۳۸۷، در سفر استانی دولت دهم به استان گلستان، در میان انبوه طرح‌های مصوب، طرحی به تصویب رسید که در نوع خود قابل تامل بود؛ طرح انتقال آب از رامیان به آزادشهر، دو شهرستان مجاور یکدیگر در استان گلستان.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
دقت در همین نکته کافی است تا دریابیم که چقدر در بهره برداری از منابع آبی به خطا رفته ایم و تا چه اندازه نیازمند اصلاحات بنیادی در این حوزه هستیم. ضرورت بازنگری وسیع و جامع در بهره برداری از منابع آبی کشور و تلاش برای جبران اشتباهات گذشته که موجب شده حتی در استان‌های پر بارش نیز با بحران آب دست به گریبان باشیم، چه برسد به مناطق کم بارش.
البته از آن سال تا به امروز، اوضاع آبی کشور وخیم‌تر هم شده است چراکه سایه خشکسالی بر کشورمان گسترده شده و نه تنها با کاهش میزان بارش‌ها مواجه بوده ایم، بلکه نوع بارش‌ها (باران یا برف) و موسم نزول آنها هم به دلایلی از جمله تغییر اقلیم، تغییر کرده است. همه این‌ها در حالی است که آهنگ نادرست مصرف آب در کشور نیز ادامه یافته و حتی شدت گرفته است.
این را می‌شود از تامل در فرجام پروژه انتقال آب یاد شده دریافت که از سال ۱۳۸۸ با دریافت بودجه، اجرایی شد و قرار بود در پایان سال ۱۴۰۰ به انتها برسد، اما به مانند اغلب پروژه‌ها در کشورمان، این گونه نشد و تقریبا برای مدت طولانی به محاق رفت تا حالا با از سرگیری سفر‌های استانی در کانون توجه قرار گرفته و بار دیگر ردیف بودجه دریافت نماید و از سر گرفته شود.
بر اساس طرح، این پروژه در ۲ فاز کلی پی گرفته خواهد شد، به این صورت که در یک فاز، ۱۰ یا ۱۱ حلقه چاه عمیق در دشت رامیان احداث می‌شود و با کمک خطوط انتقال، آب به آزادشهر منتقل خواهد گردید و در فاز دیگر، احداث سد رامیان در دستور کار قرار می‌گیرد تا آب شرب مردم این شهر تامین گردد. پروژه‌هایی که محل احداث آنها دشت رامیان است که در رده دشت‌های با وضعیت بحرانی قرار دارد و هرگونه برداشت آب از آن ممنوع محسوب می‌شود!
بر اساس توضیحات مندرج در این طرح، «بر اساس مطالعات انجام شده در سال افق طرح ۱۴۱۵، شهرهای آزادشهر و رامیان به ۶۲۰ لیتر در ثانیه آب شرب نیاز دارند [در حالی که]پتانسیل آب‌های زیرزمینی شهرهای مزبور برای تأمین این مقدار آب جوابگو نمی‌باشد»؛ توضیحاتی که نشان می‌دهد حجم این انتقال آب حدودا ۲۰ میلیون مترمکعب در سال (دقیقا ۱۹ میلیون و ۵۵۲ هزار و ۳۲۰ مترمکعب در سال) است.
نکته قابل تامل در این میان، برنامه ریزی برای استحصال روزانه بیش از ۵۳ میلیون لیتر آب شرب (دقیقا ۵۳ میلیون و ۵۶۸ هزار لیتر در روز) است که با احتساب سرانه مصرف روزانه آب در کشور یعنی ۲۱۰ لیتر، برای مصرف آب شرب بیش از ۲۵۵ هزار نفر کافی است. این در حالی است که جمعیت آزادشهر بر اساس آخرین سرشماری نفوس و مسکن در کشور (سال ۱۳۹۵)، کمتر از ۴۴ هزار نفر و جمعیت رامیان کمتر از ۱۳ هزار نفر است.
البته جمعیت این شهر‌ها قطعا افزایش خواهد یافت و برنامه ریزی برای تامین نیاز‌های ایشان ضروری است، اما منابع آبی این شهر‌ها فعلا کفاف این جمعیت را داده و افق هدف گذاری شده برای آتیه این مناطق کمی عجیب و ابهام آفرین به نظر می‌رسد، به ویژه اگر بدانیم گزارش‌هایی از فرسودگی شدید خطوط انتقال آب شهری (فرسودگی ۷۵ درصدی!) در این مناطق وجود دارد که نشان می‌دهد راه‌های دیگری هم برای تامین آب مردم این مناطق وجود دارد.
به نکات فوق، فقدان تصفیه خانه به میزان لازم را می‌توان افزود که موجب آلودگی آب‌های زیرزمینی، کاهش کیفیت آب مورد استفاده در کشاورزی و به خطر افتادن سلامت مردم و حتی آلودگی آب دریا در پایین دست رود‌های جاری را موجب شده است و عجیب است که بی توجه به آنها، طرح انتقال آب، آن هم در این ابعاد مورد تصویب قرار گرفته و اجرایی شده است. طرحی که به تولید پساب و فاضلاب بیشتر و افزایش مشکلات ناشی از آنها منجر خواهد شد.
اکنون اگر بدانیم طرح احداث سد روی رود رامیان، طرحی است که با اعتراض مردم این شهر به حفر چاه‌های عمیق در دشت رامیان و انتقال آب به آزادشهر، به طرح اولیه سنجاق شده و برای اجرایش، می‌بایست شمار زیادی درخت در بخش‌های باقیمانده جنگل‌های هیرکانی در کشور را قطع کرد و جریان طبیعی و البته کم رمق آب در پایین دست دشت را مختل نمود و به بحران دامنگیر آن، شدت داد، ماجرا عجیب‌تر هم می‌شود.
گویی تنها تدبیری که برای خلاصی از کمبود آب یافته اند، انتقال بحران به جای دیگر بوده است؛ انداختن بار بحران آب آزادشهر به گردن دشت رامیان و بعد پاسخ دادن به اعتراض مردم رامیان با افزودن پروژه احداث سد که بحران را به منطقه ثالث، یعنی دشتی منتقل می‌کند که اوضاع آبی وخیمی دارد و اساسا هرگونه برداشت آب از آن ممنوع است! ممنوعیتی که برای هیچ کسی اهمیتی نداشته و ندارد!
این را می‌شود از سکوت کش دار سازمان حفاظت محیط زیست دریافت که حتی به دنبال یافتن پاسخ این سوال نیست که چگونه این طرح انتقال آب که پیوست زیست محیطی ندارد، ردیف بودجه دریافت می‌کند و اجرا می‌شود؟ اتفاقی که نشان می‌دهد تاکید موکد مسئولان بر اهمیت محیط زیست و موکول کردن اجرای طرح‌ها به دریافت مجوز سازمان حفاظت، چندان قابل اتکا نیست و نمی‌توان به رهایی از بحران‌های رو به گسترش زیست محیطی در کشور به کمک آنها، امیدوار بود.
منبع: تابناک
کلیدواژه: داود منظور فطریه سیدمحمد آقامیری عماد افروغ دعای روز بیست و ششم رمضان انتقال آب آزادشهر رامیان محیط زیست داود منظور فطریه سیدمحمد آقامیری عماد افروغ دعای روز بیست و ششم رمضان انتقال آب بر اساس آب شرب شهر ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tabnak.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تابناک» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۵۵۴۳۱۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
افغانستان حقابه را می دهد؟
تین نیوز
یک نماینده مجلس گفت: اکنون بخشی از آب رودخانه هیرمند منحرف می شود و در مسیر طبیعی رود ادامه مسیر نمی دهد بنابراین می طلبد دستگاه های متولی به این موضوع ورود و مسیرهای طبیعی انتقال آب هیرمند را تقویت کنند تا آب بیشتری به حوضه سیستان منتقل شود.
به گزارش تین نیوز به نقل از ایلنا، محمد سرگزی درباره تامین آب در حوزه سیستان و بلوچستان اظهار داشت: ما در این حوزه ۲ بحث داریم یکی اینکه تامین آب شرب حتما باید از منابع داخلی تامین شود به همین دلیل پروژه هایی برای تامین آب شرب پایدار برای یک میلیون نفر جمعیت شمال استان سیستان و بلوچستان از چاه های تهلاب، دشت هامون، هرمک و بندان شروع شد. قرار بود این پروژه ها تا آذرماه ۱۴۰۲ به پایان رسیده و عملیاتی شود اما متاسفانه این اتفاق نیفتاد ولی در هر حال بارندگی رخ داد و میزانی هم آب از هیرمند وارد و فرصتی داده شد که پروژه ای را که باید در آذر ماه به اتمام می رسید سریع تر نهایی شود.
سرگزی افزود: پروژه دوم انتقال آب از تهلاب در شرق زاهدان است که براساس آن ۵۰ میلیون متر مکعب آب به زاهدان و شهرهای منطقه سیستان منتقل می شود. این پروژه هم توسط قرارگاه خاتم اجرایی و بودجه ای هم در مجلس برای این موضوع پیش بینی شده و پروژه سوم هم انتقال آب از دریای عمان است.
وی در ادامه درباره حقابه هیرمند تصریح کرد: به موجب معاهده ۱۳۵۲؛ افغانستان مکلف است در سال هایی که بارندگی نرمال است ۸۳۰ میلیون متر مکعب آب را به ایران تحویل دهد، در ۲ هفته اخیر بارندگی های خوبی در حوضه آبریز هیرمند بوقوع پیوست و اکنون آب خیلی خوبی وجود دارد اما متاسفانه با انفعال دستگاه های متولی از جمله کمیساریای آب هیرمند و وزارت امور خارجه حقابه را دریافت نکردیم.
وی ادامه داد: اکنون بخشی از آب رودخانه هیرمند منحرف می شود و در مسیر طبیعی رود ادامه مسیر نمی دهد بنابراین می طلبد دستگاه های متولی به این موضوع ورود جدی پیدا کنند و مسیرهای طبیعی انتقال آب هیرمند را تقویت کنند تا آب بیشتری به حوضه سیستان منتقل شود.
نماینده مردم زابل، زهک، هیرمند، نیمروز و هامون ماهیت سد کمال خان را ایجاد انحراف در مسیر آب عنوان کرد و گفت: طی سال گذشته آب از هیرمند وارد ایران شده اما دریچه های آب فقط می توانند ۳۰۰ متر مکعب بر ثانیه به سمت رودخانه هدایت کند در صورتی که حجم سیلاب ۲ هزار متر مکعب بر ثانیه است و مابه التفاوت این آب به مسیرهای دیگر منحرف می شود.
آخرین اخبار حمل و نقل را در پربیننده ترین شبکه خبری این حوزه بخوانید
حمله به نمازگزاران در گذره هرات افغانستان/ ۶ نفر شهید شدند